Blog

Delen:

9 oktober 2019
Door: Florien


Wij Zijn Jimmy's - Doorbreek het taboe: Verslaving

– HERSENZIEKTE – AFHANKELIJK – VLUCHTGEDRAG – PSYCHISCHE PROBLEMEN – 

Voor dit thema heb ik mij weer volledig verdiept in het leven van mensen met een verslaving. Ook heb ik hieruit twee ervaringsverhalen geschreven.

> dit is een onderdeel van mijn project <

Verslaving

Een mens heeft primaire levensbehoeften, zoals eten en drinken. Wanneer jij geen eten of drinken mag, snakt alles in jouw lichaam hier op een gegeven moment naar. Je lichaam geeft signalen af dat je dit nodig hebt en op een gegeven moment heb je hier vrijwel alles voor over. Wanneer jij verslaafd bent aan een middel, ervaart jouw lichaam dit middel als primaire levensbehoefte. Met dezelfde gevolgen van dien. 

Ergens verslaafd aan zijn betekent ergens geen weerstand tegen kunnen bieden. Je hebt ergens onweerstaanbare behoefte aan en je bent continu bezig met een middel om een bepaald effect te bereiken. Je bent afhankelijk en je dagelijks leven lijdt hieronder. Wat hierbij hoort is dat je ontwenningsverschijnselen krijgt wanneer je het niet gebruikt. Dit kunnen geestelijke en lichamelijke ontwenningsverschijnselen zijn, zoals onrust, trillen, zweten, paniek.

Je kunt verslaafd zijn aan bepaalde handelingen of gedrag en je kunt verslaafd zijn aan middelen. Denk bij middelen aan alcohol, medicijnen, drugs. Denk bij gedrag aan gokken, gamen, seks, eetstoornis.

Oorzaken

Er is niet één oorzaak van verslaving. Vaak is het vluchtgedrag, maar ook kan het door andere factoren komen zoals:

  • Omgeving: hoe ben je opgevoed? Heb je ingrijpende dingen meegemaakt?
  • Psychische problemen: stress activeert de hersengebieden voor verlangen en verslaving. En wanneer je bijvoorbeeld een depressie hebt en je voelt je ongelukkig, kan een middel je gelukkig laten voelen, hierdoor raak je snel afhankelijk.
  • Erfelijkheid: wanneer verslaving in de familie voorkomt.
  • Type middel: Het ene middel is verslavender dan het andere.

Risicofactoren verslaving:
Psychische stoornissen – erfelijke factoren (40-60%) – trauma’s – onstabiele thuissituatie – stress

Herstel

Om te herstellen moet je eerst zelf de wil vinden om te herstellen. Het is een moeilijk proces, wat alleen kan lukken wanneer je genoeg motivatie hebt. Het is aan te raden om ook te focussen op de onderliggende problemen, wat mogelijke oorzaken zijn van je verslaving, want als deze niet problemen niet verbeteren is de kans groter dat je weer vervalt in je verslaving.

Om te herstellen van een verslaving moet je eerst afkicken. Dit betekent dat je gaat stoppen met het gebruik. Hierbij kunnen ontwenningsverschijnselen optreden, zoals zweten en koorts, hartkloppingen, agressie, griep, onrust en angst. De mate van deze ontwenningsverschijnselen verschillen per persoon en per type drugs.

Allereerst is het belangrijk dat je een motivatie vindt om te stoppen met het gebruik. Zet doelen voor jezelf, maak dromen. Dit kan zijn dat je een gezin wilt later, wil trouwen, verre reizen wil maken of een bepaald beroep wil uitoefenen en besef dat dit niet kan wanneer je verslaafd blijft.

Ook is het goed om te kijken naar wat ‘trigger’ momenten of gedachten zijn voor je gebruik. Wat zijn situaties waarin je het heel moeilijk hebt en je drang krijgt om te gebruiken?

Daarnaast is het goed om je voor te bereiden op het niet meer gebruiken. Vervang de verslavende handeling in iets anders, zoals hardlopen, sporten, tekenen, praten. Er zijn talloze manieren om je negatieve gevoelens te uiten, je moet alleen zelf ondervinden welke bij jou past.

Wees je ook bewust van de schadelijke gevolgen van je gebruik. Schrijf deze desnoods op. Welke nadelen kleven er aan je verslaving? Dit zijn er heel veel. Gebruik deze negatieve punten als een motivatie om te stoppen. En bovenal, blijf praten. Creëer openheid. Laat vrienden of familie toe om je te helpen en je te steunen.

Ervaringsverhaal 1

Mijn vader zat altijd al in de wereld van alcohol en drugs. Vroeger was hij het zwarte schaap van zijn familie, omdat hij een ‘ongelukje’ was. Ongewenst. Toen hij zijn derde kind kreeg, mijn broertje, werd dit te veel voor hem. Het was te veel verantwoordelijkheid en hij kon dit niet aan. Hij zocht iets om zijn gedachten mee uit te schakelen. De echte wereld, de realiteit, was te hard en hij wilde leven in zijn eigen fantasie wereld. Hierdoor werd zijn drankgebruik problematisch.

Mijn ouders kregen heel veel ruzie, ook omdat mijn vader niks deed in huis en heel onredelijk was. Daarnaast stal hij geld van mijn moeder. Hij werd ontslagen van zijn werk, waarnaar mijn ouders gingen scheiden, omdat dit niet langer zo door kon gaan. M’n moeder zette hem het huis uit en hij ging bij een vriend in huis wonen. Hierna ging het eigenlijk steeds meer bergafwaarts en dronk hij enorm veel. Ook zijn vriend werd dit te veel en hij bracht mijn vader naar een afkick kliniek.

In de kliniek ging het wel heel goed, hij werd clean en hield zijn goede gedrag vol. Na de opname hield hij dit een tijd vol en kreeg hij zelfs weer een eigen huis. Helaas ging dit na een halfjaar weer bergafwaarts. Hij verloor zijn huis en ging bij ‘junk vrienden’ in wonen, waarbij ze elkaar niet motiveerden. Het was een neerwaartse spiraal waar hij in terecht kwam. Hij at amper en dronk heel veel. Echt enorm verslaafd. Zijn leven had geen ander doel meer dan drinken.

Het was een kwestie van tijd voor dit nog verder uit de hand liep, en dat was ook wat er gebeurde. Mijn vader ging ‘out’ en er werd 112 gebeld. Toen hij met de ambulance opgehaald werd was dit een moment waarop wij en ook hij zelf besefte dat er weer hulp moest komen. Opnieuw ging mijn vader naar de afkickkliniek.

Dit was een goed besluit, want alweer werd mijn vader hier clean en hij had motivatie gevonden om dit vol te houden en weer een leven op te bouwen. Eenmaal uit de kliniek bleef deze goede motivatie en hij kreeg weer een huis en zelfs weer een baan. Ook het contact met ons werd weer opnieuw opgebouwd en alles leek dan toch goed te komen.

Tot er keelkanker werd geconstateerd. Mijn vader had last van zijn keel gekregen en was hiermee naar de dokter geweest. Een aantal keren werd dit afgedaan als keelpijn, tot dit te lang duurde en hij toch maar verder onderzocht werd. De keelkanker is een gevolg van zijn jarenlange alcoholverslaving geweest. Helaas konden ze niets meer voor hem betekenen.

Ervaringsverhaal 2

Ik was altijd al een instabiel kind en ik was niet gelukkig. Ook had ik ADHD en waren mijn zussen slimmer dan dat ik was. Toen ik 12 jaar was kreeg ik contact met oudere jongens en zij dronken elke dag. Hier deed ik aan mee omdat ik dacht dat het stoer was. Op een avond boden ze mij een jointje en na de eerste hijs was ik verkocht.

Toen ik een jaar of 17 was escaleerde dit en ik ging van wiet naar coke. De eerste lijntjes werden gratis aangeboden en dus ontdekte ik pas later hoe duur dit was, maar ik wilde niet zonder. Om dit te kunnen betalen moest ik verplicht mee met de jongens om in te breken, dingen stelen voor geld. Ik was verslaafd en een probleemkind, hierom kon ik niet meer thuis wonen en ik kwam bij begeleid wonen terecht, waar ik nog meer ging gebruiken want de begeleiders hadden dit niet door.

Hier heb ik 8 weken gewoond, tot ik ook hier eruit gezet werd omdat ik mij niet kon gedragen. Ik kwam terecht bij een woonlocatie in Assen en hier kreeg ik zelfs mijn eigen huis via de PGB. Door een misverstand kreeg ik ineens €15.000 op mijn rekening gestort, vanuit de PGB. In plaats van dat ik dit aangaf, maakte ik hier misbruik van. Het gehele bedrag was op binnen 3 weken. Ik betaalde alles voor iedereen, was iedereens vriend. Allerlei uitjes, etentjes en natuurlijk drugs.

Toen ik 19 jaar was ging het helemaal mis, want ik raakte mijn woning kwijt omdat ik de huur niet betaalde. Hierdoor kwam ik in mijn auto te wonen. Ondertussen was ik nog steeds verslaafd. Op een gegeven moment werd ik vastgezet door drugsdealers, omdat ik grote schulden bij hen had openstaan. Ze sloegen me in elkaar en ik moest een manier vinden om hen af te betalen. Één telefoontje mocht ik plegen en ik koos mijn vader. Mijn vader heeft toen deze schulden afbetaald en ik was vrij.

Nog steeds had ik geen huis en woonde ik bij allerlei junk vrienden, sliep bij iedereen op de bank. Ook ging ik regelmatig inbreken, omdat ik anders mijn drugs niet kon betalen. Tijdens één van deze inbraken stak een vriend de schuur van een verlaten boerderij in brand. Hier schrok ik enorm van. Een buurtbewoner die dit zag had de politie en ambulance gebeld en deze waren vrij snel ter plaatse. Ik was de chauffeur deze avond en mijn vrienden dwongen me om weg te rijden, maar dit wilde ik niet, want ik besefte dat ik toch wel opgepakt zou worden, omdat het mijn auto was.

De jongens vluchtten over het platteland. Ik bleef en werd gearresteerd. Vier dagen kwam ik in voorarrest, waarna ik naar de kinderrechter moest, ook al was ik 20 jaar. Ik heb toen alles verteld, van het begin tot eind en dit is mijn redding geweest. De keuze toen was 6 maanden in de cel of afkicken. Ik koos voor het laatste.

Ik ging naar een speciale kliniek in het zuiden van het land, waar jongeren zaten met allerlei problemen, niet alleen drugs. Eerst kwam ik twee weken in de detox terecht. Dit was een ware hel, zoveel last had ik van ontwenningsverschijnselen. Ook werd ik heel agressief en ik heb meermaals van alles vernield. Iedereen om mij heen mocht op een gegeven moment met verlof, maar ik niet omdat ik zo agressief was. Ik mistte mijn ouders heel erg, omdat ik hier helemaal alleen was. Niemand mocht me opzoeken. Om naar mijn ouders te kunnen ben ik toen ontsnapt uit de kliniek, maar eigenlijk kwam ik niet ver. Eenmaal op het station aangekomen werd ik al opgepakt door de politie en teruggeplaatst.

Na heel wat maanden in de kliniek en afgekickt te zijn, mocht ik eindelijk gaan. Opnieuw kwam ik bij een wooninstelling terecht, maar deze was niet fijn. Er woonden allerlei oudere mensen met een handicap en ik vond geen mensen met wie ik om kon gaan. Ik voelde me eenzaam en verveelde me. Vanuit de nazorg moest ik wekelijks nog naar de reclassering en hier kreeg ik allerlei testen. Uit die testen kwam dat ik een agressie regulatie stoornis heb opgelopen door alles en hier schrok ik wel van.

Eindelijk. Na een hele tijd kwam er een plekje vrij in een wooninstelling in Groningen, mijn oude vertrouwde omgeving. Deze woonplek vond ik veel fijner, omdat hier leeftijdsgenoten waren. Ik was weer in mijn oude omgeving waar ook alle mensen woonden met wie ik omging in de tijd van mijn verslaving en ik was wel bang dat ik weer terug zou vallen. Wat ik niet wist is dat er een contactverbod was gekomen voor hen. Dus contact met hen kon niet meer.

Ik kreeg een relatie, maar dit was geen goede relatie voor mij omdat zij elke dag blowde. Helaas trok zij mij hierin mee, tot ik op een helder moment inzag dat ik dit niet wilde, dus verbrak ik de relatie en koos ik voor mijzelf. De voorwaarde van de wooninstelling waar ik woonde, was dat je er ook moest werken. Ik heb toen verschillende dingen geprobeerd, zoals werken in de beveiliging en zelfs heb ik mijn eigen fietsenzaak gehad. Tot op een gegeven moment mijn begeleider voorstelde om bij Jimmy’s te gaan werken en met mijn verhaal en ervaringen iets bij te kunnen dragen.

Ik heb daarna nog wat terugvallen gehad, maar hierbij heb ik steun ontvangen in plaats van boosheid of teleurstelling. Deze steun is wat mij verder heeft geholpen en inmiddels ben ik al een hele tijd clean.

Tips voor als jij zelf last hebt van een verslaving:

– Erken dat je een probleem hebt.
– Maak een motivatie lijst om te stoppen.
– Werk in stappen.
– Zoek afleiding wanneer je het moeilijk hebt.
– Zoek hulp. Bij vrienden, familie of instanties. Praat erover!

Tips voor als iemand in jouw omgeving last heeft van een verslaving:

– Niet boos worden of straffen. Meestal is degene met een verslaving ook boos op zichzelf.
– Beloon alle overwinningen, ook de kleine.
– Laat altijd zien dat je ervoor diegene bent.
– Je hoeft het niet altijd te begrijpen, want verslaving is nou eenmaal moeilijk te begrijpen als je het zelf niet kent.
– Geef jouw grenzen aan.