Blog

Delen:

12 augustus 2019
Door: Guidorus


Wij Zijn Jimmy's - STORIES VAN EEN SPAST: DEPRESSIE IS OORLOG MET JEZELF


Hoi allemaal,

Mijn naam is Anniek Damstra, ik ben 20 jaar oud en loop sinds september 2018 stage bij Jimmy’s Groningen. Ik studeer Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening (MBO Niveau 4, BOL). Schrijven is iets wat ik heel leuk vind om te doen en daarom zal ik hier af en toe een geschreven verhaal of column plaatsen.

Deze keer: naamsverandering en blog over depressie. Deze blog heb ik geschreven in het kader van ‘Mental Health Month 2019’.

Veel leesplezier en reacties zijn altijd welkom!

Groetjes, Anniek

NAAMSVERANDERING:

Aangezien ik mijn oude naam (Anniek’s Verhalenblog) nogal saai vond en ik niet altijd verhalen plaats / wil plaatsen, heb ik gekozen voor een nieuwe naam. Ik wilde een naam die echt bij mij en mijn persoonlijkheid zou passen. Na een tijdje te hebben Gegoogled, mensen om tips te hebben gevraagd en mijn eigen gedachtekronkels de vrije loop te hebben gelaten, is mijn nieuwe naam: ‘Stories van een spast’ ontstaan! Dit omdat ik een lichamelijke handicap heb, waar ook spasmes bij komen kijken, en ik gek ben op zelfspot! :p

DEPRESSIE IS OORLOG MET JEZELF:

”I have depression, but I prefer to say I battle depresion, instead of I suffer with it, because depression hits, but I hit back. Battle on.”

Al jaren ben ik ermee bezig: het leven leven met een depressie. Ik weet eigenlijk niet eens of ik het steeds weer opnieuw heb gekregen, of dat het gewoon nooit weg is geweest. Ik ben altijd al een ‘piekerkont’ geweest. Van kinds af aan al was ik vooral bezig met het verleden of de toekomst. In het hier en nu zijn kon ik niet en kan ik nog steeds amper. Zolang ik in de buurt ben van mensen waar ik om geef, zoals familie en vrienden, heb ik meestal redelijke momenten, maar voel ik me soms ook somber. Zodra ik alleen ben, slaat het ‘noodlot’ vaak helemaal toe: ik ga piekeren over dingen die ik in het verleden beter had moeten aanpakken (volgens mezelf) of dingen die in de toekomst staan te gebeuren, waar ik me zorgen over maak. Dit betreft alle aspecten van mijn leven: van studie tot carrière, van lichamelijke gezondheid tot mentale gezondheid, van vrienden tot mijn liefdesleven. Op zo’n moment is mijn hoofd urenlang een grote chaos en ben ik de grootste vijand van mezelf, wat soms impulsieve gevolgen heeft.

Als ik mezelf zo beschrijf aan mensen die mij niet goed kennen, zullen zij waarschijnlijk denken dat ik de hele dag in mijn bed lig, in het donker, met de gordijnen dicht, luisterend naar de meest sombere muziek die er bestaat. Dit is het beeld wat de meeste mensen over depressie hebben, maar dit klopt niet bij iedereen met een depressie. Ik ben MEER dan dat!

Als ik naar mezelf kijk, zie ik naast een depressief persoon ook een student, een vrouw van 20, met alle gedachten, wensen en behoeftes die daarbij horen. Ik ben ambitieus en wil na deze opleiding HBO Social Work studeren. Gelukkig ben ik niet suïcidaal, want ik wil nog heel veel doen in mijn leven! Ik ga nu ook nog elke dag naar stage en school, helaas wel met studievertraging door mijn depressie. Mensen zien mij lachen met familie en vrienden. Op die momenten denken ze vaak dat alles goed met mij gaat en dat zeg ik vaak ook, maar dat is niet zo! Er is MEER dan dat, want ik ben OOK depressief! Niemand ziet dat ik na het doen van leuke dingen vaak huilend in mijn bed lig, omdat het leuke dan voorbij is en het anticlimax gigantisch groot is en dat ik na stage of school vaak zo kapot ben dat ik niks meer kan!

Dit artikel schrijf ik niet om een zielig verhaal over mezelf op te hangen, want ik vind mezelf allesbehalve zielig! In het kader van ‘Mental Health Month 2019’ wil ik graag laten zien dat alle mensen met depressie verschillend zijn en dat een lach niet standaard betekent dat iemand dan niet meer depressief is. Andersom hoeft somberheid ook niet altijd gelijk depressie te betekenen. Depressie is een complexe rotziekte, die met ups en downs gaat!

Sinds begin dit jaar gaat het helaas slechter met me, heb ik een terugval en is de kant van depressie die ik in de eerste alinea beschreef veel aanwezig. Ik heb veel moeite met het loslaten van verschillende negatieve gebeurtenissen die de laatste tijd in mijn privéleven gebeurd zijn, ik heb veel negatieve gedachtes, leef amper in het hier en nu en voel me alsof ik gefaald heb bij alles. Daarnaast vind ik het vaak moeilijk te laten zien hoe ik me ECHT voel en doe ik me daardoor vaak automatisch beter voor dan ik ben.

Ik werk aan alles, door middel van therapie en medicatie en hoop dat het binnenkort weer beter zal gaan! Ik geniet van mijn lieve familie en vrienden, die mensen die me blijven steunen door gewoon ‘er te zijn’ en gelukkig kunnen ook mensen met een depressie soms nog even lachen!